Als ouders uit elkaar gaan is dat natuurlijk altijd verdrietig voor de kinderen. Ouders en kinderen moeten wennen aan een nieuwe situatie, waarbij het contact met de beide ouders simpelweg minder wordt. In 2009 werd het gelijkwaardig ouderschap geïntroduceerd. Zijn ouders inmiddels gelijkwaardig? Ik meen van wel, naast het co-ouderschap kunnen ouders ook opteren voor parallel ouderschap.
Snel afspraken maken
In mijn praktijk zie ik eigenlijk dat er drie opties zijn. Allereerst zijn er de ouders die direct goed in staat zijn om een gebalanceerde verdeling van de zorgtaken te maken. Het maakt daarbij niet uit of het een co-ouderschap of ruime zorgregeling betreft. Deze ouders komen snel tot werkbare afspraken en kunnen makkelijk wijzigen met elkaar kortsluiten.
Onderhandelen over zorgtijd
De tweede groep ouders heeft meer moeite om tot een gebalanceerde verdeling te komen. Vaak wil de ene ouder meer tijd dan de andere ouder wil geven. Uiteraard liggen hier vaak allerlei verschillende redenen aan ten grondslag. Deze ouders komen meestal na lang onderhandelen tot een compromis of vragen de rechter een beslissing te geven op bijvoorbeeld het laatste geschilpunt. Vaak zie ik dat deze ouders, weliswaar enige tijd later, een nieuw evenwicht hebben gevonden en de meeste zaken weer in onderling overleg kunnen regelen.
Afspraken maken lukt niet
Tot slot is er de groep ouders die niet in staat is met elkaar tot een verdeling van de zorgtaken te komen. Soms spelen er hele ernstige problemen in een gezin en dan is het wellicht niet mogelijk om de zorgtaken voor de kinderen te verdelen. Veel vaker zie ik dat bijvoorbeeld vanuit de Raad voor de Kinderbescherming of Jeugdbescherming wordt aangegeven dat de kinderen beide ouders nodig hebben, maar dat het ouders toch niet lukt om afspraken te maken. Deze zaken leiden steevast tot procedures en verdere polarisering tussen ouders. De kinderen zijn de dupe van deze situatie.
Wat te doen?
Probeer in een vroeg stadium met elkaar afspraken te maken en kom de afspraken na. Een beschadigd vertrouwen kan weinig hebben, waardoor het nog belangrijker is om de ander te laten zien dat een ouder te vertrouwen is. Probeer elkaar niet onder druk te zetten en heb respect voor de zorgen en angsten van de andere ouder. Schakel een specialist in! Iemand bekend met het recht, maar ook met het rouwproces van een scheiding en de dynamieken binnen het gezin.
Wat als je toch naar de rechter moet?
Maak de balans op voordat je gaat procederen. Levert die ene middag echt meer ‘quality’ tijd met de kinderen op? Of gaat het misschien toch om de gelijkwaardigheid? In dat laatste geval betreft het een geschil tussen ouders. Een beslissing op dat conflict levert altijd minimaal één verliezer op.
Indien procederen echt de enige oplossing is, schakel dan een specialist in. Gooi niet met modder! Rechters zijn meer terughoudend in het toewijzen van een gelijke zorgverdeling, indien de zaak volledig geëscaleerd is. Immers, het laagdrempelig heen en weer bewegen tussen twee huishoudens lijkt op basis van de processtukken niet mogelijk.
Worden niet meewerkende ouders beloond?
Betekent dit voorgaande nu dat een niet-meewerkende ouder beloond wordt indien hij/zij maar lang genoeg niet meewerkt? Ik meen van niet en ik meen een kentering te zien in de rechtspraak. De zorgtaken worden vaker gelijkwaardig verdeeld en indien het ouders niet lukt om afspraken te maken, kan de rechter kiezen voor het parallel ouderschap. Bij parallel ouderschap is er minimaal overleg tussen de ouders nodig is, zijn de concrete afspraken vastgelegd in een ouderschapsplan en is de hoofdverblijfplaats van de kinderen vastgesteld. Wat mij betreft een uitkomst, omdat ook ouders die niet meer met elkaar door een deur kunnen, wel op een gelijkwaardige wijze voor de kinderen kunnen zorgen.
Heeft u vragen over de verdeling van de zorgtaken en de (on)mogelijkheden? Neem dan contact met Hilde Dreesmann-Bruijntjes op of één van de andere advocaten in ons familierechtteam.
